cinco minutos sen respirar

Trátase dunha adaptación da obra homónima do dramaturgo contemporáneo venezolano Gustavo Ott, que afonda na necesidade humana de imaxinar ficcións para fuxir da realidade.
Cinco minutos sen respirar retrata os anhelos, o medo e a escuridade que pode albergar unha persoa a través de dous personaxes: Margarita, unha (ex)empregada de banca, e Víctor, supervisor nun supermercado.

Sinopse

“Hoxe sufro dende máis abaixo. Hoxe sufro soamente. Dóiome agora sen explicacións. A mińa dor é tan fonda, que non tivo xa causa nin carece de causa. Que sería a súa causa? …”
César Vallejo

A montaxe é unha proposta baseada no traballo de interpretación e cunha dirección escénica que incide nos delirios e nas dualidades propias do mundo de hoxe.
“A vida e os sońos son fillos dun mesmo libro. Lelas na orde é vivir, botarlles unha ollada é sońar”
Schopenhauer

Cinco minutos sen respirar, fala da vida, dos abusos bancarios, do amor, da explotación laboral, do suicidio, da familia, da violencia… e de tantas outras cousas, que non da tempo a resumilas en cinco minutos.
“A poesía é a única proba concreta da existencia do home”
Luis Cardoza y Aragón

A Margarita acaban de despedila do seu traballo no banco e vai refuxiarse ao supermercado, non só preocupada polo seu despido, senón tamén fuxindo dunha relación tormentosa que iremos cońecendo pouco a pouco entre decenas de citas literarias.
—“Cita! Precisamos unha cita que nos explique por que o primeiro amor é tan sublime e tan estúpido”
— di Margarita.

Víctor é supervisor do supermercado e cońeceu a Margarita recentemente como usuario do banco. Ambos personaxes mergúllanse nunha conversa sobre as súas vidas, os seus desexos e os seus medos, mentres parecen ficar atrapados na tenda.
—“Procuramos caninos que se axusten ás nosas feridas. Tynan”
– le Víctor.

Galería

Vídeo promocional

En cartel